isang umaga nanaman na magpapatunay na hindi mo ako kaylangan.
umagang wala nanaman akong maasahan.
umagang wala nanaman akong matakbuhan.
gustohin ko mang maging masaya.
pero wala akong ibang maisip kundi ang mga salitang "wala kana"
ilang umaga paba ang bibilangin,
bago ko maramdaman akong kaylangan mo din.
wala nangang sigurong mas sasaya pa.
doon sa mga umagang ikaw una kong nakakasama.
at sigurado akong wala nang mas bibigat pa,
sa mga ganitong nararamdaman ko tuwing umaga.
bitbit ang pagsisi,
sa mga araw na akoy wala sa sarili.
madalas kong maisip na bakit ganito kahirap ang sori.
wala nakong ibang hihilingin pa.
kundi mabalik ang dati.
wala nang hihigit pa.
sa dati nating mga ngiti.
maghihintay ako.
hanggang kaya ko.
pero do ko na kaylangan lokohin sarili ko.
nung unang araw palang na akoy magkanto,
alam ko nang bibigay nako.
sana mabalik na lahat.
pangako nagbago nako.
mahal na mahal kita at wala nakong gugustuhin pang iba.
kundi ang marinig muli ang mga salitang akoy mahal mo pa.
No comments:
Post a Comment